Το σχέδιο νόμου που η Κυβέρνηση ονομάζει μεταρρύθμιση και αλλάζει ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δεδομένα, συμπληρώνει το παζλ της βάρβαρης επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων που συντελείται από την Κυβέρνηση, το ΔΝΤ και την ΕΕ.

Την τελευταία εικοσαετία οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν πραγματοποιήσει πέντε (5) παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα που όλες στόχευαν στην σταδιακή διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Κάθε παρέμβασή τους περιόριζε βασικά δικαιώματα των ασφαλισμένων, μείωνε τις συντάξεις, αύξανε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξανε τις εισφορές, διαχώριζε τους ασφαλισμένους σε νέους και παλιούς ώστε να τους κάνει πιο ευάλωτους, αξιοποιώντας την μέθοδο του ΄΄διαίρει και βασίλευε΄΄. Όλα τα παραπάνω στο όνομα δήθεν της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος για 20 και30 χρόνια, βιωσιμότητα φυσικά που δεν επιτεύχθηκε τις διαδοχικές σκληρές επιθέσεις στα δικαιώματα των ασφαλισμένων, αφού για την κατάσταση των Ταμείων υπεύθυνη είναι η έλλειψη πόρων που συνίσταται:

Α)  Στην μεγάλη κλοπή των αποθεματικών τους, με τις άτοκες καταθέσεις για 40 χρόνια (1950-1990), μέσα από την οποία Κράτος και τραπεζικό σύστημα κερδοσκόπισαν ασύστολα.

Β)  Στα παιγνίδια του τζόγου, που δημιούργησαν τεράστιες απώλειες στα Ταμεία (φούσκα χρηματιστηρίου 1999-2000), δομημένα ομόλογα, κ.λ.π. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και η πλήρης ανυπαρξία επενδυτικής πολιτικής των αποθεματικών των Ταμείων.

Γ)  Στη διασπάθιση των πόρων από ανίκανες διορισμένες διοικήσεις και την αδηφάγα κερδοσκοπία φαρμακοβιομηχανιών και κάθε λογής κερδοσκόπους που αποτελούν τους προμηθευτές του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης.

Δ)  Στη συνεχώς διογκούμενη εισφοροδιαφυγή με την πλήρη κάλυψη των Κυβερνήσεων, καθώς και στην ανασφάλιστη εργασία και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που αποτελούν βασικές πολιτικές επιλογές τους.

Ε)  Στην πλήρη εγκατάλειψη των Ταμείων από τις απαιτούμενες υποδομές, τα αναγκαία υλικοτεχνικά μέσα, ένα στιβαρό και αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο και το απαιτούμενο στελεχιακό δυναμικό που να εγγυάται την αποτελεσματικότητά τους και ταυτόχρονα αξιοπρεπή παροχή υπηρεσιών στους ασφαλισμένους τους.

Αυτές τις αιτίες βέβαια καμιά από τις Κυβερνητικές παρεμβάσεις δεν τις ακούμπησε γιατί απλά η στόχευση δεν ήταν η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος αλλά η κατεδάφισή του και η ελαχιστοποίηση των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων.

Αυτή την στόχευση έρχεται να εξυπηρετήσει και το πρόσφατο νομοσχέδιο, με το οποίο η Κυβέρνηση σχεδιάζει συνολικά την αλλαγή της αρχιτεκτονικής του συστήματος μετατρέποντάς το από Δημόσιο-Κοινωνικό- Αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο σε Κεφαλαιοποιητικό, σε σύστημα προσωπικής ευθύνης, εισάγοντας την ιδιωτική ασφάλιση.

Στον πυρήνα των αλλαγών βρίσκεται η δραστική μείωση της συμμετοχής του Κράτους μέχρι την οριστική του αποδέσμευση από την στήριξη και χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Αντιμετωπίζεται αποκλειστικά σαν οικονομικό μέγεθος μακριά από την κοινωνική αποστολή του.

Εκτός από τις ριζικές δομικές αλλαγές του ασφαλιστικού συστήματος που περιγράψαμε, το νομοσχέδιο επιφέρει επιπρόσθετα:

•           Δραστική μείωση των συντάξεων αφού αλλάζει η βάση υπολογισμού τους και επεκτείνεται σε όλο τον εργάσιμο βίο, ταυτόχρονα δε μειώνεται δραματικά το ποσοστό αναπλήρωσης που δεν θα ξεπερνά το 50% του συντάξιμου μισθού ή της ασφαλιστικής κατηγορίας.

•           Περαιτέρω μείωση μέσω της θεσμοθέτησης ενός νέου ΛΑΦΚΑ καθώς και της ήδη νομοθετημένης κατάργησης της 13ης και 14ης σύνταξης.

•           Μείωση όλων των επικουρικών συντάξεων με βάση τις νέες αναλογιστικές μελέτες με προοπτική την κατάργησή τους.

•           Κατάργηση της 35ετίας και υποχρέωση ασφάλισης για όλους 40 χρόνια. Η δέσμευση της Κυβέρνησης στο μνημόνιο που υπέγραψε με το ΔΝΤ και την ΕΕ, είναι να εφαρμόσει τα 40 χρόνια ασφάλισης από το 2015 και το ηλικιακό όριο των 65 για όλους (και τους παλιούς χωρίς εξαίρεση) από το 2013.

•         Όσοι (ελάχιστοι) καταφέρουν να πάρουν πρόωρη σύνταξη (φυσικά σε ηλικία πάνω από 60 αλλά κάτω από 65) θα υποστούν ακόμα μεγαλύτερη μείωση στη σύνταξη αφού επιβάλλεται ποινή 6% για κάθε χρόνο πρόωρης συνταξιοδότησης.

•           Το ηλικιακό όριο συνδέεται με το προσδόκιμο ζωής συνεπώς θα αυξάνεται στο μέλλον και πάνω από τα 65.

•           Προβλέπεται ενοποίηση σε τρείς ασφαλιστικούς φορείς, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών από το 2018 σύμφωνα με το νομοσχέδιο, από το 2015 σύμφωνα με το μνημόνιο.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι πλήττεται το σύνολο των ασφαλισμένων της χώρας σαφέστατα όμως οι κοινωνικές ομάδες που επιβαρύνονται περισσότερο είναι οι νέοι και οι γυναίκες.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΑΑ/ΤΣΜΕΔΕ

Ειδικότερα για τους ασφαλισμένους μηχανικούς, πέρα από τις γενικές επιβαρύνσεις που αναφέρθηκαν και μας πλήττουν αντίστοιχα, στα σημεία του νομοσχεδίου που σχετίζονται με το Ταμείο μας παρατηρούμε τα εξής:

Α)  Ενώ στο νομοσχέδιο φαίνεται να εξαιρείται το ΕΤΑΑ, με πολλά βέβαια ασαφή και σκοτεινά σημεία για τα οποία θα αναφερθούμε παρακάτω, στο μνημόνιο περιλαμβάνεται η δέσμευση της Κυβέρνησης για ενοποίηση χωρίς καμιά εξαίρεση.

Β)  Σύμφωνα με το άρθρο 27 που αναφέρεται στην ενοποίηση των ασφαλιστικών φορέων, στην παράγραφο 6, προβλέπεται ότι, όλοι οι προσλαμβανόμενοι από 1-1-2013 στο δημόσιο, τα νπδδ και τους ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού υπάγονται υποχρεωτικά και αυτοδίκαια στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Αυτό δημιουργεί σοβαρό πλήγμα στο ΤΣΜΕΔΕ αφού καταργεί ουσιαστικά την ασφάλιση της ιδιότητας και ανοίγει τον δρόμο για την διάλυσή του.

Γ)  Στο ίδιο άρθρο, στην παράγραφο 7, φορτώνει στο Ταμείο μας την ΄΄λεγόμενη βασική σύνταξη΄΄ που κατά την άποψή μας δεν αποτελεί σύνταξη αλλά κοινωνική παροχή που καλύπτει το κράτος.

Δ)  Στο άρθρο 18, που αναφέρεται στην παράλληλη ασφάλιση, στην παράγραφο 3, υποχρεώνει μεγάλο αριθμό μηχανικών ασφαλισμένων στο ΤΣΜΕΔΕ πρίν την 1-1-1993, που ασκούν εμπορική δραστηριότητα, να ασφαλιστούν και στον ΟΑΕΕ με συνέπεια να πληρώσουν εισφορές χωρίς αντίκρυσμα, ταυτόχρονα δε να έχουν μείωση και στην ειδική προσαύξηση.

Ε)  Σκοτεινό και ασαφές σημείο παραμένει και το περιεχόμενο της παραγράφου 1, του άρθρου 18, που υποχρεώνει σε παράλληλη ασφάλιση στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, δημόσιους, δημοτικούς και κοινοτικούς υπαλλήλους που έχουν ασφαλιστεί σε οποιοδήποτε ασφαλιστικό φορέα πρίν την 31-12-1992 και απασχολούνται σε εργασία ασφαλιστέα κατά την κείμενη νομοθεσία στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.

Στ) Επίσης, εξαιρετικά επικίνδυνη για την συνέχιση της Ειδικής Προσαύξησης του κλάδου Κύριας Σύνταξης του ΤΣΜΕΔΕ, είναι η ανυπαρξία κάθε αναφοράς στο νομοσχέδιο, ιδιαίτερα εάν συνδυαστεί με τα όσα επιβάλλει αυτό, για τον τρόπο υπολογισμού των μελλοντικών συντάξεων.

Ζ)   Στο άρθρο 46 που αναφέρεται στις επενδύσεις των αποθεματικών των Ταμείων, δίνεται η δυνατότητα δανειοδότησης από ασφαλιστικό φορέα σε άλλο, με όρους (επιτόκιο, χρονική διάρκεια αποπληρωμής, ύψος δόσεων κ.λ.π) που καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, με προφανή πλέον τον κίνδυνο για τα υψηλά αποθεματικά του Ταμείου μας, που μπορεί να καταλήξουν ΄΄δανεικά και αγύριστα΄΄ για να καλύψουν τις ανάγκες ελλειματικών Ταμείων.

Τα παραπάνω περιγράφουν συνοπτικά τα βασικά ζητήματα που θέτει στους ασφαλισμένους το νομοσχέδιο και το μνημόνιο με το οποίο έχει δεσμευτεί η Κυβέρνηση στην ΄΄τρόικα΄΄, που αλλάζουν ριζικά το ασφαλιστικό μας σύστημα και ανατρέπουν δεδομένα, προσωπικούς και οικογενειακούς προγραμματισμούς, ισοπεδώνοντας κάθε έννοια κοινωνικής ευαισθησίας, προσδιορίζοντας τα πάντα με λογιστικά κριτήρια.

Αυτό το έκτρωμα, που μας καταδικάζει ουσιαστικά σε εργασιακό μεσαίωνα για πάνω από 40 χρόνια, για να μας επιφυλάξει στα πολύ βαθιά γεράματα (όσων αντέξουν), σαν σύνταξη ένα επίδομα απλά για να επιβιώσουμε, δεν μπορούμε να το δεχτούμε, πρέπει να αγωνιστούμε να το ανατρέψουμε, το οφείλουμε και σε εμάς και στα παιδιά μας.

Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί ανακοίνωση της Αγωνιστικής Συνεργασίας Μηχανικών Δημοσίου.