«Η Ιστορία είναι δική μας! Η Ιστορία γράφεται από τους λαούς!»

Σαλβαδόρ Αλιέντε

«Βρέχει στο Σαντιάγο», ακούστηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό «Αγκρικαλτούρα» Χάραζε η 11η Σεπτέμβρη του 1973 και δεν έβρεχε. Λίγο αργότερα, o στρατός πολιορκούσε και η αεροπορία βομβάρδιζε το προεδρικό μέγαρο μέσα στο oπoίo σκοτώθηκε μαχόμενος o Πρόεδρος Σαλβαδόρ Αλιέντε. Γίνεται κατανοητό ότι με το σύνθημα βρέχει στο Σαντιάγο, ξεκίνησε το πραξικόπημα στη Χιλή υπό την ηγεσία του επικεφαλή των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Αουγκούστο Πινοσέτ. Το σχέδιο ήταν επεξεργασμένο και υλοποιημένο υπό την άμεση καθοδήγηση της CIA, του αμερικάνικου Πενταγώνου και συγκεκριμένων πολυεθνικών, όπως η ITT, που είχαν θιγεί τα συμφέροντά τους από τις εθνικοποιήσεις. Ένα σχέδιο το οποίο άρχισε να προετοιμάζεται από τη πρώτη κιόλας μέρα, της εκλογής της Λαϊκής Ενότητας με ηγέτη τον Σαλβαδορ Αλιέντε.

 

Η δικτατορία του στρατηγού Πινοσέτ που ακολούθησε ήταν από τις αιματηρότερες δικτατορίες που γνώρισε η ανθρωπότητα. Στην ημερήσια διάταξη μπήκαν οι μαζικές και αυθαίρετες εκτελέσεις και τα άγρια βασανιστήρια (πνιγμοί κρατουμένων, ξερίζωμα των μελών με τανάλιες, ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου κ.α). Ο απολογισμός των ημερών της Χούντας του Πινοσέτ, καταγράφει 30 χιλιάδες αγωνιστές νεκρούς, ενώ σε φυλακές και στρατόπεδα βρέθηκαν περίπου άλλες 40 χιλιάδες. Χιλιάδες, είναι μέχρι σήμερα και οι αγνοούμενοι και περισσότερο από 1 εκατομμύριο οι εξόριστοι. Πολλοί παρομοίασαν τις μεθόδους του καθεστώτος Πινοσέτ με εκείνες των ναζί.

Η πρόσφατη ιστορία της Χιλής, από την εκλογή της Λαϊκής Ενότητας μέχρι το ξέσπασμα του πραξικοπήματος και τη δικτατορία που ακολούθησε, μας αποδεικνύει για ακόμη μια φορά, πόσο βάρβαρος μπορεί να γίνει ο ιμπεριαλισμός όταν οι λαοί επιχειρούν να σπάσουν τις αλυσίδες και να γίνουν αφέντες του τόπου τους. Το 1970, πρόεδρος της Χιλής εκλέγεται, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο υποψήφιος της Λαϊκής Ενότητας. Η Λαϊκή Ενότητα, ήταν συνασπισμός προοδευτικών κομμάτων και οργανώσεων που δημιουργήθηκε το 1969 ενόψει των επικείμενων εκλογών. Στόχος της ήταν, να διαφυλάξει και να επεκτείνει τις δημοκρατικές κατακτήσεις των εργαζομένων και να μεταβάλει τους ισχύοντες συντηρητικούς και εν μέρει αντιδημοκρατικούς θεσμούς, εγκαθιδρύοντας ένα νέο κράτος, όπου ο λαός θα ασκεί πραγματική εξουσία.

Η εκλογή του Αλιέντε στο ύπατο αξίωμα επιτεύχθηκε, παρά το κλίμα τρομοκρατίας και τη προσπάθεια εξαγοράς της συνείδησης του Λαού με μεγάλα Κεφάλαια, προερχόμενα από τις ΗΠΑ, τις μυστικές υπηρεσίες της και πολυεθνικές. Η Λαϊκή Ενότητα, προχώρησε άμεσα σε σειρά από ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Στο κοινωνικό τομέα, μείωσε στο ελάχιστο τον αναλφαβητισμό που μάστιζε την ύπαιθρο και επέκτεινε τη δημόσια παιδεία. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, δημιουργείται καθολικό σύστημα υγείας. Στον οικονομικό τομέα εθνικοποιήθηκαν οι βασικοί τομείς της παραγωγής της χώρας, όπου άνηκαν σε μεγάλες πολυεθνικές, όπως η παραγωγή χαλκού (το βασικό προϊόν της χώρας), ηλεκτρικού ρεύματος, τα μεταλλουργεία, οι τράπεζες κ.α.. Σ΄ αυτές τις επιχειρήσεις άρχισε να ασκείται εργατικός έλεγχος, καθώς οι εργάτες συμμετείχαν δραστικά στη διοίκησή τους. Οι φτωχοί, ακτήμονες αγρότες, από την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, περνά η γη που καλλιεργούσαν στα χέρια τους και στη συνέχεια δημιουργούν συνεταιρισμούς. Οι αλλαγές αυτές όπως ήταν αναμενόμενο έφεραν την ανάπτυξη του βιοτικού επίπεδου του λαού και τη κατακόρυφη μείωση της ανεργίας. Επίσης, μέτρο το οποίο δηλώνει τη βούληση της Λαϊκής Ενότητας για επέκταση της εξουσίας που ασκεί ο λαός, αποτελεί, η θέσπιση του θεσμού της ανακλητικότητας των βουλευτών (δηλαδή, το δικαίωμα ο λαός να εκλέγει ή/και να παύει τους αντιπροσώπους του), μέτρο το οποίο συναντάται μόνο σε σοσιαλιστικά συντάγματα.

Αποτέλεσμα των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων ήταν να αυξηθεί κατά πολύ η λαϊκή επιρροή της Λαϊκής Ενότητας και του Αλιέντε. Το γεγονός αυτό, ανησυχεί ακόμα πιο πολύ τη Ουάσιγκτον, τα μονοπώλια που οι επιχειρήσεις τους εθνικοποιήθηκαν και τη ντόπια ολιγαρχία, έτσι έπρεπε να δράσουν για την ανατροπή του Αλιέντε με οποιαδήποτε μέσα. Χαρακτηριστικά, σε σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, στην Ουάσιγκτον, αποφασιζόταν το σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης Αλιέντε, το οποίο τέθηκε αμέσως σε εφαρμογή: Οικονομικό μποϊκοτάζ, αόρατος αποκλεισμός στην παγκόσμια αγορά, κυρίως του χαλκού, εκκαθάριση σταδιακή, αλλά ριζική, όλων των προοδευτικών στοιχείων από το στράτευμα, ροή άφθονου χρήματος προς όλες τις οργανώσεις, ενώσεις και κόμματα, που η CIA είχε, ήδη, καταφέρει να εδραιώσει εντός της χώρας. Το σχέδιο όμως, «αόρατος αποκλεισμός» προσέκρουσε στην διεθνιστική αλληλεγγύη της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών όπου προσέτρεξαν να προμηθεύσουν τη χώρα. Έτσι, παράλληλα με την επιβολή φορολογίας στους έχοντες άρχισε οι οικονομία να ανακάμπτει.

Το 1971 στις δημοτικές εκλογές η Λαϊκή Ενότητα εξασφαλίζει ποσοστό της τάξης του 44%. Ο Λαός έδωσε ξεκάθαρη εντολή στις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις. Το μήνυμα που έκλαβε η αντίδραση από τις δημοτικές εκλογές, ήταν ότι, δεν μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση Αλιέντε με νόμιμα μέσα, έτσι αρχίζει τη προετοιμασία του πραξικοπήματος, όπου υλοποιείται με την ανάληψη της αρχηγίας των ενόπλων δυνάμεων από το στρατηγό Πινοσέτ. Το πραξικόπημα ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα της ιστορίας της Χιλής που πραγματοποιήθηκε και το οποίο μένει μέχρι σήμερα ατιμώρητο και οι «νεκροί της πλατείας» περιμένουν ακόμη δικαίωση.

Τα ιστορικά διδάγματα τις περιόδου της Λαϊκής Ενότητας εμπερικλείονται στα τελευταία λόγια του Αλίεντε όταν έπεφτε νεκρός με το όπλο στο χέρι μέσα στα συντρίμμια του βομβαρδισμένου Προεδρικού Μεγάρου του Σαντιάγκο, στις 11 Σεπτέμβρη 1973:

«Ίσως αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σας μιλήσω… Είναι μια ιστορική στιγμή και θα πληρώσω με τη ζωή μου για την αφοσίωση του λαού μου… Ούτε το έγκλημα, ούτε η βία μπορούν να διακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. Η Ιστορία είναι δική μας, η Ιστορία γράφεται από τους λαούς… Πιστεύω ότι θα ξεπεράσουμε αυτές τις πικρές, γκρίζες ώρες της προδοσίας. Πιστεύω ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ο ελεύθερος άνθρωπος θα τις διαβεί για να χτίσει μια καλύτερη κοινωνία. Σας μιλάω για τελευταία φορά, πεπεισμένος ότι η θυσία μας δεν πήγε χαμένη και ότι η προδοσία θα τιμωρηθεί, τουλάχιστον ηθικά».

Αναδημοσίευση από  την ιστοσελίδα:

http://www.edon.org.cy/index.php/i–diki–mas–antilipsi/istoria/praksikopima–chilis-1973/